சில மணித் துளிகள்……
பசிக்கும் உணவுக்கும்
நடுவே சில நேரம்
நடுநிசியில் விழிப்பதுண்டு
விண்மீன்களை எண்ண முயன்று
விடியும்வரை களைத்ததுண்டு
எங்கோ தொலைவில்
எல்லையற்றப் பெருவெளியில்
ஏகாந்த சஞ்சாரத்தில்
என்னை மீட்டெடுக்கும் ஒரு கணம்
எனக்காகக் காத்திருக்கலாம்
ஒரு கணம் என்றால்
ஒரே ஒரு கணம்தானா… இல்லை
ஒரு கோடி கணங்களின் தொகுப்பா…. ?
பெருவெளிக்கு அப்பால் நிற்பவன் யாரோ? அவன்
பெருமூச்சு விட்டதால் உண்டான வெப்பமோ இவை..
அவன் காணமுடியா நுண்ணுயிராக
அண்டமே இருந்ததென்றால்
அனைத்தும் ஓர் உடலின் சதைத் துணுக்கோ? இல்லை
ஒரு துளி வியர்வையாய் இருக்கலாம்
ஒரு துளி ரத்தமாய்க்கூட இருக்கலாம்
ஒரு துகளைவிடப் பெரிதில்லையோ அண்டம்? எனில்…
ஒரு துகளின் உள்ளே
ஓராயிரம் உலகங்கள்
ஒவ்வொன்றின் தொடக்கமும் முடிவும்
ஒரு வினாடிக்குள்ளும் அடங்கலாம்
யாரோ ஒருவனின் மணித்துளிக்களுக்கு
ஏதோ ஒரு பிரபஞ்சமே அழியலாமென்றால்
காலத்தின் அளவுதான் என்ன?
ஆற்றில் விழுந்தபின் ஒரு சொட்டும் ஆறாவதுபோல்..
காலமற்றவனாய் மாற இக்கணம்கூடப் போதுமே…
காலச் சக்கரத்தின் அச்சாணி
காண்பவனின் பார்வையில்
கரைவதால்
என்னுடைய ஒரு நொடி
யாருக்கோ ஓர் ஆயுள்
யாருக்குத் தூக்கம் வராமல்
எந்த மொட்டை மாடியில்
எவன் விண்மீன்களை
எண்ணுகிறானோ அறியேன்…..
இந்த கவிதைத் தொகுப்பின் முந்தைய பகுதிகளைப் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்
