நீர்மை ஓவியங்கள்

மரத்தினூடே புகுந்தோடுகிறது காற்று
கிச்சு கிச்சு மூட்டலில்
சிரிக்கிறது மரம்
குழந்தை விளையாட்டு
ஆயிரம் உண்டிங்கு சாதி
அடிதடி அதன் நீதி
அழிவில் திளைக்குது மனிதஜாதி
புண்கள் பூக்களானது
பூக்கள் புண்களானது
மண்ணெங்கும் வலி
தொலைந்து தொலைந்து
காலத்தின் சுவடுகள்
என்னுள் பூக்களாய் பூத்து பூத்து
என்னை நினைவுபடுத்துகின்றன
பிடித்தவர்கள் பிடிக்காதவர்கள்
பிடிக்காதவர்கள் பிடித்தவர்கள்
அவரவர் மனசு மட்டுமே அறிந்தது
அடங்கியிருங்கள்
சொற்படி கேளுங்கள்
குழந்தைகள் முளையிலே கிள்ளப்படுகிறார்கள்
சிம்மம் வேட்டையாடுகிறது
சிங்கத்தைக் கண்டதும்
இரையை விட்டு விலகுகிறது
பெண்ணை ஆண்
ஆளுகை செய்கிறான்
ஆடைக்குப் பின்னால் அரசியல்
அடங்கா வெறி கொண்டு கொக்கரிக்கிறது
ஆடையின்றி அதிகாரம் கோலோச்சியதில்லை
கனவுகளை வரைய முனைகிறேன்
நவீன ஓவியங்களாய் குவிகின்றன
அதில் நான் கண்ட கனவு எதுவுமில்லை.