பச்சைநிறக் கிரில் கேட்டையும்
அதன் வழியே நீண்டு செல்லும்
செம்மண் சாலையையும்
சன்னல் சட்டங்களுக்குள்
கைகளால் துழாவி
இழுத்துப் பார்க்கும் யமுனா
பறவையாக எத்தனிக்கிறாள்
தத்தி தத்தி
அறையெங்கும் பறந்து பார்த்தவள்
அவ்வப்போது யாரேனும் வருகையில்
முற்றத்திற்கும்
வெளித் திண்ணைக்கும் தத்திப் பார்ப்பாள்
அவளின் ஒவ்வொரு செய்கையும்
பறத்தலுக்கான ஒன்றாக இருக்கிறது
சகித்துக்கொண்டும்
அவ்வப்போது புலம்பிக்கொண்டிருக்கும்
அம்மாவின் புரிதலொன்றெ
அவளைப் பறவையாக தீர்மானம் செய்கிறது
சன்னல் வழியே
ஆகாயத்தைப் பார்க்கும் யமுனாவிற்கு
இப்போதைக்குப்
பச்சை நிற கிரீல் கேட்டைக்
கடந்து செல்வதே
பறவையாக எத்தனிக்கும் யமுனாவின்
பயணதூரம்.