இந்த கவிதைத் தொகுப்பின் முந்தைய பகுதிகளைப் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்
குழலூதும் கண்ணா… உன் திருக்கையால்
குமிழ் ஊதிப் படைத்தனையோ
இப் பிரபஞ்சத்தை…
அனாதி காலமாய் தொட்டுத் தொடர்கிறதோ உன்
அளவிலா இப் பிரபஞ்ச விளையாட்டு
ஏகாந்தத்தில் திளைப்பவனே – நீ ஊதும்
இக்குமிழ்களை உடைத்து விளையாடும்
சிறுவனும் நீயன்றோ…
ஒவ்வொரு குமிழும் கோள்களாய்
அண்டமாய் பிரம்மாண்டமாய்
பல கோடி யுகங்களாய் தோன்றினும்
காலமற்றவனே கண்ணா – நின்
விரல் தீண்டி உடையும் நேரம் – உன்
கமலக் கண்மூடித் திறக்கும்
சில நொடிகள் தானன்றோ……